Kisha ortodokse, strehë për qindra gjarpërinj, vijnë gjithmonë në të njëjtën datë, shkenca nuk ka shpjegim
Shkenca ende nuk e ka shpjeguar fenomenin misterioz që ndodh çdo 15 gusht në kishën e fshatit në Kefaloni të Greqisë, megjithatë, kjo nuk i ka penguar vendasit imagjinarë të ndërtojnë legjenda të shumta se pse vijnë gjarpërinjtë.
Ishulli i Kefalonisë është ishulli më i madh në detin Jon, i cili përveç plazheve të tij të bukura është i veçantë për fenomenin e tij të rrallë, i cili pa përjashtim zhvillohet çdo 15 gusht në kishën e fshatit Markopula.
Çdo vit, në festën e Fjetjes së Shën Mërisë ose të Fjetjes së Nënës së Zotit, qindra gjarpërinj mbërrijnë në Kishën e Zojës së Fidusës. Sipas vendasve, ata zakonisht vijnë këtu një ose dy ditë para festës dhe qëndrojnë në të derisa të kremtohet liturgjia. Me përfundimin e liturgjisë, këta zvarranikë shkojnë në rrugë të ndara, shkruan National Geography.
Legjendat e gjarpërinjve
Nuk dihet se kur janë shfaqur për herë të parë gjarpërinjtë në kishë, por banorët e këtij ishulli tregojnë histori që shkojnë thellë në të kaluarën.
Sipas tyre, edhe kur grekët kaluan në kalendarin e ri, i cili u zhvendos trembëdhjetë ditë përpara – gjarpërinjtë vendosën të ndiqnin kalendarin e vjetër dhe u shfaqën më 15 gusht.
Përveç kësaj historie, ekziston një legjendë lokale që përshkruan pse ndodhi ky fenomen. Legjenda thotë se piratët pushtuan ishullin në shekullin e 13-të dhe u përpoqën të hynin në një manastir plot me murgesha. Ndërsa historia vazhdon, në atë moment u shfaqën gjarpërinjtë që ndërthurën trupat dhe formuan një mur midis piratëve dhe manastirit. Menjëherë pas kësaj, të frikësuar nga kjo pamje, piratët ngritën velat dhe u larguan.
Madje, një version thotë se murgeshat, nga frika e pushtimit të piratëve dhe krimeve të tyre, i kërkuan Zotit t’i kthente në gjarpërinj. Sipas legjendës, lutjet e tyre u përgjigjën dhe në atë mënyrë ata shpëtuan. Që nga ajo kohë, ata kanë ardhur këtu për të shënuar festën pas së cilës e ka marrë emrin kisha.
Kuti qelqi
Sipas dëshmitarëve okularë dhe banorëve të kësaj dhe të vendeve përreth, gjarpërinjtë janë me përmasa të vogla – jo më të gjata se një metër dhe janë gri. Ajo që i karakterizon është se nuk kanë frikë nga njerëzit. Ato shfaqen çdo vit afërsisht në të njëjtën kohë, kryesisht rreth ikonës së Nënës së Zotit.
Kohët e fundit, vendasit dhe priftërinjtë kanë bërë për ta kuti xhami, në të cilat priftërinjtë i ruajnë për siguri. Në fund të liturgjisë priftërinjtë nxjerrin gjarpërinjtë dhe besimtarët mund t’i prekin dhe ky akt konsiderohet si një lloj bekimi.
Ka zakone kur njerëzit i vendosin në kokë dhe i lejojnë të zvarriten në trup sepse mendojnë se do t’u sjellin lumturi.
Grekët vënë në dukje se gjarpërinjtë nuk janë shfaqur vetëm dy herë që pas këtij fenomeni. Herën e parë – në 1941 para okupimit në Luftën e Dytë Botërore dhe herën e dytë – në 1953, kur Kefalonia u godit nga një tërmet shkatërrues. Prandaj, shumë prej tyre besojnë se nëse gjarpërinjtë nuk shfaqen – ata mund të presin ndonjë ngjarje fatkeqe atë vit. Ky fenomen është aq i popullarizuar në Greqi, saqë është mbuluar nga media të shumta.